Długie i obfite krwawienie miesiączkowe określane jest mianem menorrhagii. Jej pojawienie się może zwiastować zaburzenia hormonalne, a nawet groźne schorzenia.
O ile zwykle cykle miesiączkowe nie wymagają konsultacji lekarskiej, o tyle, w przypadku menorrhagii (z łac. menorrhagia) wizyta u ginekologa jest nieunikniona. I najlepiej, kiedy nastąpi w jak najkrótszym czasie. Wspomniane schorzenie, to zaburzenie w miesiączkowaniu powodujące zwiększone i wydłużone cykle miesiączkowe. Ocenia się, że występowanie choroby związane jest z zaburzeniem gospodarki hormonalnej (zwłaszcza prolaktyny, odpowiedzialnej za regularne krwawienia miesiączkowe).
Menorrhagia – objawy
W przypadku tego rodzaju schorzenia niepokojącymi objawami powinno być przede wszystkim obfite krwawienie miesiączkowe, czyli takie, w którym podczas godziny kobieta zużywa kilka podpasek, czy też tamponów, a krwawienie trwa dłużej niż tydzień. Niepokojącym objawem jest również konieczność wstawania w nocy w celu zmiany podkładów higienicznych, czy skrzepy krwi pojawiające się w dużej ilości. Jeśli dodatkowo kobieta odczuwa w tym czasie senność, zmęczenie i ogólne osłabienie organizmu, konieczną jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem ginekologiem w celu zdiagnozowania.
Przyczyny menorrhagii
Najczęściej schorzenie występuje na skutek zaburzeń w gospodarce hormonalnej organizmu, zaburzeń w funkcjonowaniu układu krwionośnego, jak również układu rodnego.
Do najczęstszych przyczyn zalicza się również:
- rozwijające się w organizmie mięśniaki (czyli niezłośliwe zmiany macicy),
- zaburzenia w krzepliwości krwi,
- zaburzenia w funkcjonowaniu jajników,
- przerost błony śluzowej macicy,
- pojawiające się w obrębie narządów rodnych polipy (czyli małe przerosty wyściółki ścian macicy, mające najczęściej charakter łagodny) ,
- adenomyosis (czyli łagodne schorzenie, w którym gruczoły endometrialne znajdują się w błonie mięśniowej macicy),
- rozwijający się rak jajnika, rak macicy, czy rak szyjki macicy,
- choroba von Willebranda (zaburzenie krzepnięcia krwi),
- zażywanie niektórych leków (np. leków przeciwzakrzepowych czy przeciwzapalnych)
Powikłania
Nieleczona i niezdiagnozowana menorrhagia może prowadzić, na skutek długotrwałych krwotoków, do anemii, jak również do groźnych dla zdrowia kobiety powikłań.
Menrorhagia – odpowiednia diagnostyka choroby
Aby jednoznacznie zdiagnozować schorzenie, konieczną jest wizyta u ginekologa. Pomocnymi w diagnostyce będą:
- wywiad z pacjentką ma temat cykli miesiączkowych (ich długości, regularności),
- dziennik krwawień (zalecany w niektórych przypadkach),
- badanie krwi,
- PAP TEST – pobranie do badania mikroskopijnego komórek z szyjki macicy. Badanie pozwala na wykrycie zakażenia, zapalenia, a także zmian nowotworowych,
- biopsja endometrium (tkanki z wnętrza macicy),
- badanie ultrasonograficzne (USG),
a także w celu dalszej diagnostyki:
- hysteroscopię,
- sonohysterogram,
- rozszerzenie i łyżeczkowanie macicy.
Mernorrhagia i jej leczenie
Dobór odpowiedniej metody i sposobu leczenia poprzedzony jest wywiadem z pacjentką. Na tej podstawie dobierana jest odpowiednia metoda leczenia schorzenia.
Najczęściej stosowane są:
- podawanie żelaza – w przypadku anemii,
- podawanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) – np. naproksenu czy ibuprofenu, które nie tylko łagodzą bóle, ale zmniejszają również obfitość krwawień,
- progesteron podawany doustnie przez kilkanaście dni każdego cyklu miesiączkowego,
- środki antykoncepcyjne przyjmowane doustnie,
- wkładka wewnątrzmaciczna
Leczenie zabiegowe i operacyjne
W przypadku, kiedy powyższe metody zawiodą, a pacjentka nadal skarży się na objawy, koniecznym jest przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych, takich jak:
- rozszerzenie i łyżeczkowanie błon śluzowych macicy,
- histeroskopia, podczas której możliwym jest usunięcie ewentualnych polipów,
- ablacja enedomerium,
- resekcja endometrium z użyciem pętli elektrochirurgicznej z drutu prowadzi do usunięcia błony śluzowej macicy,
- histerektomia, czyli trwale i całkowite usunięcie zarówno macicy, jak i szyjki macicy,
Zarówno ablacja endometrium, jak i resekcja endometrium zmniejszają u kobiet szansę na zajście w ciążę, stąd zalecane są pacjentkom w wieku około menopauzalnym.
fot. www.flickr.com autor: Claus Rebler