Większość społeczeństwa w badaniach laboratoryjnych odczytuje zbyt małą ilość krwinek czerwonych, co wiąże się z ogólnym osłabieniem organizmu, ponieważ są one niezbędne do transportowania tlenu do komórek. Jednak są również osoby, które borykają się z ich nadmierną produkcją. Choroba, która charakteryzuje się właśnie produkcją zbyt dużej ilości krwinek czerwonych, płytek krwi i granulocytów to czerwienica. W organizmie najważniejszy jest balans, dlatego nadmiar również nie jest wskazany.
Grupa ryzyka
Czerwienica najczęściej występuje u osób po 40 roku życia. U dzieci pojawia się niezwykle rzadko.
Co istotne, ponad 90% chorych jest nosicielami mutacji JAK2V617F.
Objawy choroby i rozpoznanie
Bardzo często pacjenci, którym stopniowo wzrasta ilość krwinek czerwonych, czują się dobrze i nic nie wskazuje na pojawiający się problem. Może być również tak, że pacjent lekceważy pewne symptomy przez dłuższy czas, stąd często opóźniona diagnoza. Jedne z pierwszych objawów, które mogą się pojawić przy czerwienicy to zaburzenia widzenia, zawroty i bóle głowy, szumy uszne. Przekrwione partie twarzy i ciała stają się mocno czerwone, jak również może wystąpić świąd skóry oraz krwawienia z nosa i przewodu pokarmowego. Do poważniejszych objawów, które mogą nawet zagrażać życiu, zalicza się zawał serca, udar oraz zator płucny.
Jeśli pacjent ma podejrzenie czerwienicy, kierowany jest do hematologa, aby wykonać pogłębioną diagnostykę. Przede wszystkim należy wykluczyć możliwe powikłania ze strony narządów takich jak serce, płuca, nerki czy wątroba.
Na istnienie czerwienicy wskazuje liczba erytrocytów, wzrost wartości komórkowych składników krwi oraz hemoglobiny. Ponadto wykonuje się również badanie ultrasonograficzne, które ma za zadanie określić wielkość oraz stan śledziony i wątroby, ponieważ ich powiększenie i obrzęk bardzo często występuje u chorych na czerwienicę. W trudnych diagnostycznie przypadkach wykonuje się biopsję szpiku kostnego pobranego z kości biodrowej.
Leczenie czerwienicy prawdziwej
Główną metodą leczenia jest ustalony przez specjalistę, kontrolowany upust krwi. Lekarz ustala taki harmonogram na podstawie całego pakietu wykonanych badań oraz ewentualnych, innych chorób, które mu towarzyszą. Co ciekawe, dobrze jest w tym wypadku wywołać niedobory żelaza, ponieważ w takim przypadku erytrocyty nie namnażają się w tak ekspresowym tempie.
Dieta
Jak każde leczenie, dobrze jest je wspierać za pomocą diety. Według specjalistów przy zachorowaniach na czerwienicę prawdziwą należy suplementować witaminę C lub jeść produkty, które mają jej duże ilości. Należy ograniczyć spożycie produktów bogatych w żelazo, które znajduje się m.in. w czerwonym mięsie, wodorostach, pietruszce. Dobrze jest też ograniczyć lub wyeliminować pokarmy z dużą zawartością witaminy K (szpinak, bazylia, brokuły) oraz E (migdały, pestki dyni, orzechy włoskie). Bezwględnie należy odpowiednio się nawadniać i wypijać 2-3 litry dobrej jakościowo wody dziennie.