Pojawiająca się przeważnie po 40 roku życia choroba Pageta znacznie częściej występuje u mężczyzn. Stopniowa deformacja kości i podatność na złamania, to jedne z objawów choroby. Sprawdź, jak ją diagnozować i jak leczyć.
Choroba Pageta (z ang. Paget’s disease of bone), to choroba metaboliczna kości dotykająca znacznie głównie osoby po 40 roku życia, przy czym na zachorowanie bardziej podatni są mężczyźni. Przewlekła choroba kości polega przede wszystkim na zaburzeniach w tworzenia i resorpcji kości, objawiającymi się poprzez powstanie różnego rodzaju zgrubień.
Ocenia się, że czynnikami, które sprzyjają powstaniu choroby są przede wszystkim wiek (powyżej 40 roku życia), płeć (znacznie częściej choroba dotyka mężczyzn), czynniki genetyczne, a także pochodzenie (badania wskazują, że na chorobę Pageta znacznie częściej chorują osoby o pochodzeniu anglosaskim).
Podczas rozwoju choroby, kościec ulega nie tylko zgrubieniu, ale również i zrzeszotnieniu, a kanał szpikowy zostaje wypełniony tkanką łączną. Zauważalna jest również zwiększona aktywność resorbcyjna osteoklastów. A tym samym powstałe kości są słabszej jakości, o zaburzonej mikroarchitekturze i obniżonej wytrzymałości. Stąd kości zajęte zmianami chorobowymi są znacznie słabsze i bardziej podatne na złamania.
Szacuje się, że najczęściej choroba zlokalizowana jest w miednicy (72% przypadków).
Choroba Paget może zająć również:
- trzony kręgów lędźwiowych (ok. 58%),
- kości udowe (ok. 55%),
- trzony kręgów piersiowych (45% przypadków),
- kości czaszki (42% przypadków).
Choroba Pageta – przyczyny
Pomimo prowadzonych badań, nadal nie są znane przyczyny jej powstania. Choć niektórzy badacze wskazują na związek jej powstania z infekcjami wirusowymi przebytymi przez chorego. To właśnie one miałyby być katalizatorem zmian w obrębie kości i wystąpienia choroby Pageta. Jednym z takich wirusów jest między innymi wirus odry.
Choroba Pageta i jej objawy
Pierwszymi objawami niepokojącymi wskazującymi na wystąpienie choroby, mogą być przede wszystkim:
- objawy nasilonego bólu w obrębie zmienionego chorobowo stawu, czy kości,
- wykrzywnienie i zgrubienie kości piszczelowej, różnego rodzaju deformacje w obrębie kolan lub kostek,
- bóle głowy, uszkodzenie lub utrata słuchu, porażenie nerwów czaszkowych, a także pogrubienie kości czaszki (jeśli choroba dotyczy zmian w obrębie czaszki),
- mrownie i drętwienie kończyn zarówno górnych, jak i dolnych ( w przypadku zmian występujących w obrębie kręgosłupa),
- uczucie ciepłoty w miejscu chorobowo zmienionym,
- osłabienie mięśni.
Choroba Pageta i jej diagnoza
W przypadku wystąpienia objawów wyżej wskaznych, koniecznym jest kontakt z lekarzem. W razie potwierdzenia choroby Pageta, chory powinien być pod stałą kontrolą reumatologa.
Z chwilą zgłoszenia się do lekarza, z chorym zostanie przeprowadzony wywiad na temat występujących objawów i ogólnego stanu chorego.
W celach potwierdzenia ostatecznej diagnozy koniecznym jest również przeprowadzenie:
- badania RTG zmienionego chorobowo miejsca – w przypadku choroby na zdjęciu rentgenowskim widoczna jest deformacja kości i zgrubienie jej zarysów, widoczne ognisko zagęszczenia tkanki kostnej,
- scyntygrafia kości – polegająca na badania zmienionego chorobowo miejsca po uprzednim podaniu choremu radioaktywnego znacznika,
- badanie krwi (surowicy krwi) – badana jest aktywność fosfatazy zasadowej. W przypadku choroby wykazany jest jej znaczny wzrost. Im większy poziom fotostazy, tym znaczniejszy rozwój choroby.
Choroba Pageta i leczenie
W procesie leczenia choroby stosowane są dwie metody, w zależności od stopnia postępu choroby. Mowa tu o : farmakoterapii i leczeniu operacyjnym.
Leczenie farmakologiczne – tego rodzaju leczenie opiera się na podawaniu choremu leków przeciwbólowych (m.in. niesteroidowych leków przeciwzapalnych), a także leków antyresorbcyjnych mających na celu zahamowanie odbudowy kości.
Powszechnie stosowanymi są również bisfosfoniany podawane choremu w postaci zastrzyków lub tabletek (m.in. kwas zolendronowy, ibandronian, alendronian) lub kalcytoninę (jeśli choty źle toleruje bisfosfoniany). W przypadku doustnego podawania leków, koniecznym jest przyjmowanie leków na czczo i popijanie ich dużą ilością wody.
Leczenie operacyjne – W przypadku braku poprawy, koniecznym będzie poddanie chorego zabiegowi operacyjnemu. Zabieg polega między innymi na wymianie uszkodzonych stawów, uwolnienie nerwów, a także poprawie ruchomości chorobowo zmienionych stawów. Ponieważ w trakcie rozwoju choroby, tkanki zmienione chorobowo, są bardziej unaczynione, w trakcie operacji istnieje spore ryzyko krwawień, stąd koniecznym jest uprzednie wdrożenie leczenia hamującego rozwój choroby.
