Autyzm dziecięcy to obecnie ,,epidemia’’ wśród zaburzeń ogólnorozwojowych u dzieci. Zanotowany znaczny wzrost liczby małych podopiecznych ze zdiagnozowanym autyzmem jest czasem jednak wyjaśniany tym, że po prostu świadomość rodziców jest w obecnych czasach znacznie większa.
Ponadto, do autyzmu zalicza się również zespół Aspergera i szereg innych, mniej znanych zespołów, które w statystykach kryją się pod jednym imieniem. Co ciekawe, u chłopców diagnozuje się tę chorobę kilkukrotnie częściej, niż u dziewczynek.
Nazwa ,,autyzm dziecięcy’’ nie oznacza, jak można by pomyśleć, że chorują na niego tylko dzieci, a z czasem z tego wyrastają. Chodzi tutaj o to, że ta przypadłość ujawnia się do ukończenia 3 lat i niestety choruje się na nią całe życie.
Na czym polega autyzm dziecięcy ?
Objawia się on ogólnym, całościowym zaburzeniem komunikacji i brakiem zainteresowania światem zewnętrznym, a także często brakiem wyobraźni oraz abstrakcyjnego myślenia, co daje się łatwo zauważyć podczas zabaw.
Dziecko autystyczne żyje w swoim świecie, gdzie ma własne reguły i nie ma zazwyczaj potrzeby kontaktu z innymi dziećmi, czy rodzicami. Znaczna część przypadków z tego powodu nie rozwija mowy – ewentualny kontakt następuje przez gesty, lub pojedyncze okrzyki, czy sylaby, których znaczenie jest zrozumiałe tylko dla dziecka.
Ponadto nie potrafią zazwyczaj odczytywać emocji innych ludzi wyrażanych poprzez mimikę twarzy, gesty, intonację głosu. Ich postrzeganie świata jest po prostu bardzo specyficzne i indywidualne. Warto wspomnieć, że sposób zabawy dzieci może być kluczową wskazówką, do rozpoznania choroby – preferują one zabawy samodzielne, najczęściej jedną zabawką i w ten sam sposób.
Wynika to z ich tendencji, do tworzenia własnych rytuałów – często potrzebują rutyny zarówno dotyczącej zabawy, jak i funkcjonowania w ciągu dnia. Opóźniona pora np. drugiego śniadania, czy nieoczekiwane wyjście do sklepu, mogą być przyczyną napadów lęku lub nawet agresji.
Potrzeba regularności może wynikać z nadmiernej lub zbyt małej wrażliwości zmysłów, reakcji na pewne bodźce. Rutyna w takim przypadku pozwala się przyzwyczaić i znieść pewne czynniki (np. rażące światło ), a świadomość, czego mogą się spodziewać, daje im pewność i poczucie bezpieczeństwa.
Agresja, o której wcześniej wspomniano, jest dość częstym objawem autyzmu dziecięcego. Zazwyczaj jednak jest okazywana nie wobec innych, a wobec siebie – chore dzieci mają tendencję do uderzania rękami lub głową w różne przedmioty, czasem w zwierzęta, gryzą samych siebie, rwą i niszczą różne materiały.
Dodatkowym symptomem, który powinien zaniepokoić rodziców, jest brak nawiązywania kontaktu wzrokowego przez dziecko.
Autyzm – przyczyny
Przyczyny leżą przede wszystkim w genach. Występowanie przypadku autyzmu w rodzinie, zdecydowanie jest powodem, żeby uważniej obserwować dziecko. Nie jest to jednak jedyny czynnik, który może spowodować ujawnienie autyzmu. Zdecydowanie problemy związane z przebiegiem ciąży i okołoporodowe, np. infekcje w ciąży (różyczka, toksoplazmoza, cytomegalia), czy niedotlenienie, a także szereg zaburzeń związany z AIDS, mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia autyzmu u dziecka.
Czy autyzm dziecięcy da się wyleczyć ? Jeśli tak, to w jaki sposób ?
Zacznijmy od tego, że ciężko jest postawić samą diagnozę, ponieważ zachowania dziecka mogą wskazywać na wiele innych zaburzeń behawioralnych, psychicznych i wychowawczych. Dlatego też, w badaniu uczestniczą specjaliści z wielu dziedzin, m.in. psychologii rozwojowej i klinicznej. Może ono trwać nawet kilka miesięcy. Samo leczenie opiera się przede wszystkim na terapii, wzmacnianiu reakcji na wzrok, słuch, bezpośredni kontakt drugiej osoby, stymulowaniu reakcji adekwatnych do sytuacji. Wczesne rozpoczęcie leczenia jest bardzo ważne, bo daje więcej szans na samodzielne funkcjonowanie dziecka w przyszłości. Wiele osób z autyzmem żyje normalnie i jest ekspertami z różnych dziedzin, więc warto obserwować uważnie i kontrolować rozwój dziecka.