Przed chorobą Alzheimera nie chroni ani iloraz inteligencji, ani wykształcenie, ani status społeczny. Czym jest i jak wygląda opieka nad dotkniętą nią osobą?
Na Alzheimera choruje około 200 tysięcy Polaków. Wśród 65-latków – dwie osoby na tysiąc. Wśród osób powyżej 85 lat – co druga. Już co czterdziestą rodzinę w Polsce dotyka problem tego schorzenia. To skutek uboczny coraz dłuższego życia.
Postępujące otępienie
Alzheimer objawia się zaburzeniami pamięci, utratą zainteresowań, trudnością lub nawet niemożliwością przyswajania nowych wiadomości i wykonywania codziennych czynności. Bywa, że osobie, która na nią zapadła, zaczyna brakować słów, miewa zmienne nastroje, staje się nadmiernie podejrzliwa, nie przejawia w niczym inicjatywy. W kolejnych fazach schorzenia chory staje się całkowicie zależny od opiekuna.
Trudna rola opiekuna
Pielęgnacją osoby dotkniętej tym schorzeniem najczęściej zajmują się jej dorosłe dzieci. Opieka nad chorym na Alzheimera jest nie tylko wyczerpująca fizycznie i psychicznie, ale również kosztowna. Dostępne na rynku farmaceutycznym leki podane we wczesnej fazie choroby opóźniają jej rozwój. Jednak nawet środki refundowane są dosyć drogie. Trzeba też przygotować się na to, że w późniejszych etapach choroby może pojawić się nietrzymanie moczu, w przypadku którego konieczne będą pampersy dla dorosłych. Trzeba też szczegółowo planować każdy dzień, ponieważ nieprzewidziane sytuacje mogą przestraszyć lub wprowadzić chorego w stan oszołomienia. Jedynie prowadząc regularny tryb życia, czuje się on pewnie.
Kolejne fazy postępującej choroby Alzheimera wymagają od osoby zajmującej się chorym coraz więcej czasu i poświęceń. Obarczeni obowiązkami zawodowymi i rodzinnymi opiekunowie często nie są w stanie sprostać rosnącej trudności tego zadania. Wtedy konieczne staje się wsparcie osób z zewnątrz i pomoc całodobowa. W Polsce powoli przybywa ośrodków wyspecjalizowanych w opiece nad pacjentami z chorobami otępiennymi. Pracujący w nich personel ma doświadczenie w pielęgnacji osób ze schorzeniami neurologicznymi, również w późnych stadiach rozwoju. Dba o to, by pensjonariusz czuł się bezpiecznie i pracuje nad utrzymaniem sprawności intelektualnej oraz powstrzymaniem zanikania nabytych umiejętności. Decyzja związana z wyborem ośrodka opiekuńczo-leczniczego i powierzeniem mu opieki nad bliską osobą nie jest łatwa, ale czasami konieczna.
fot. www.flickr.com autor Z S